Ian, Yasser, Zakarya, Jelle, Yannick, Fabian, Roy (aanvoerder) en Eliyah
De kleedkamer (nu nummer negen) gaat dit keer wel meteen open en hoewel er
eigenlijk een ander veld klaar ligt voor ons, spelen we op een andere
grasmat de winter"stop" uit onze benen. Onder begeleiding van een waterig
zonnetje en een scheidsrechter, die start zonder fluitje (?), houden onze
mannen in Heerhugowaard heel lang de 0-0 beginstand vast. Het ziet er steeds
beter uit en we komen stap voor stap beter in ons spel. De voor iedere
speler kenmerkende kwaliteiten komen weer bovendrijven. Zoals die van
Fabian, " Faab" voor intimi, die aangemoedigd door zijn beide papa's,
steevast in balbezit eerst een draaibeweging maakt om vervolgens af en toe
de weg kwijt te raken. En die van Yasser, die onverdroten met de bal aan
zijn voet rustig zijn tegenstander opzoekt en op aangeven van zijn vader
gaat helpen wanneer we de bal kwijt zijn. En wat te denken van Zakarya die
een prachtige kapbeweging in huis heeft, Yannick die na het succesvol keren
van een schot fanatiek gebaart dat we moeten aanvallen, Jelle die
boelkloedig de bal afschermt en met verve verdedigt en Ian die vaak " als
vanzelf" vogelvrij loopt en hard begint te rennen wanneer het publiek dat
luidkeels roept?
In de eerste helft krijgen we twee doelpunten tegen....dat wel. Maar dat
heeft geen invloed op de tevredenheid langs de kant: er blijft voldoende
perspectief over voor de tweede helft. Er is nog niets verloren.
Coach Hans, die het heerlijk vindt om weer " te mogen schreeuwen over het
veld" , laat duidelijk van zich horen en herinnert onze mannen aan hetgeen
zij woensdag op de training altijd oefenen. Het wordt overigens hoog tijd
dat hij in navolging van zijn SVW'27-collega's een gelijksoortig
trainingsjack met passend opschrift " Coach Alcmaria Victrix" krijgt!
Roy, die het grootste deel van de wedstrijd met trainingsbroek onder zijn
zwarte sportbroek speelt vanwege een harde bal op zijn dijbeen of " een
plek, die nu nog niet zo erg is" , zoekt regelmatig de confrontatie met de
tegenstander of het gras op. Een sterk spelende en overal te vinden Eliyah
breekt plotseling door en doet de Alcmaria-hoop herleven met een geweldige
rush over het veld. Zijn poging strandt helaas net naast het doel.
De tegenstander scoort vervolgens haar derde doelpunt, dat zelfs keeper
Romero van AZ niet had kunnen voorkomen.....hoog in de touwen: 3-0.
We laten het er niet bij zitten en willen onze Alkmaarse eer natuurlijk hoog
houden. Dat lukt! In het doelgebied van de tegenstander is het zo vol, dat
keeper en ik niet eens hebben kunnen zien WIE er gescoord heeft, maar het
resultaat is hetzelfde : 3-1.
We blijven in de slotfase aandringen en verdienen tot het moment dat de
scheidsrechter abrupt affluit nog wel een doelpunt. Vinden wij.
Mannen, ik ben blij dat we weer begonnen zijn met voetballen en hoop dat we
snel weer wedstrijdritme krijgen.
Een heel goede training aanstaande woensdag en tot volgende week!
Willy Kenter
Mama van Eliyah en fan van F5