21
dec
2007
Verslag Velsen - Alcmaria Victrix 3-3
Categorie: Senioren nieuws
Alcmaria Victrix I - Velsen I 3 - 3Boeiend duel dat niet gespeeld had mogen worden Vooraf Alcmaria arriveerde ruim op tijd, rond half een, op sportpark Velsen om zich goed voor te kunnen bereiden op de belangrijke wedstrijd tegen Velsen. Iedereen was ervan doordrongen dat er een goede prestatie neergezet moest worden om Velsen op afstand te houden en om in dit laatste weekend voor de €˜winterstop€™ nog naar een positie te klimmen die meer recht doet aan de kwaliteiten die onze selectie herbergt.Bij aankomst wachtte echter een verrassing: een door de vorst volkomen onbespeelbaar veld. Tenminste, dat dachten wij. Velsen bleek hier namelijk heel anders over te denken. Waar het gehele veld keihard was, met meerdere verraderlijke kuilen en hobbels, en het gedeelte voor de tribune zelfs wit zag van de opgevroren rijp en dus spekglad was, liep er echter een mannetje rond die het in het geheel niet met ons eens was. Doodleuk bukte hij zich ergens in het midden van het gladde, hobbelige, witte deel van het veld om even een liefkozende aai over de toendra-achtige ondergrond te geven en vervolgens te verklaren dat dat deel al zachter werd en er dus best gespeeld kon worden. Nu heeft iedere club wel leden die je niet al te serieus moet nemen, maar toen even later bleek dat het hier de consul betrof, werd het ons al snel duidelijk dat Velsen ten koste van alles wilde spelen. Wij vertrouwden daarom maar op het onafhankelijke oordeel van de scheidsrechter, die weinig anders zou kunnen doen dan dit veld onbespeelbaar verklaren. Helaas bleek deze man pas rond één uur, een krap uurtje voor de wedstrijd, op het complex te arriveren, waardoor wij gedwongen waren tot die tijd af te wachten. Er gingen al geruchten dat Velsen anders het bijveld op zou voeren als mogelijke speellocatie, maar omdat daar slechts sporadisch een restant van een witte lijn te zien was, en ook dat veld bovendien grotendeels wit uitgeslagen was, namen wij dit niet al te serieus€¦Groot was dan ook de verbazing toen uiteindelijk bleek dat het toch dit €˜veld€™ was waar we zouden moeten spelen.Nog groter werd onze verbazing toen wij het veld uiteindelijk betraden voor de warming-up. Het was keihard en glad; de, zoals gewoonlijk perfect in formatie uitgevoerde, loopoefeningen gaven een geluid alsof er een kudde bizons over een of andere uitgedroogde steppe galoppeerde, het met de wreef trappen van een bal was onmogelijk doordat het standbeen steeds weggleed, de doelnetten hadden zo€™n vijftien tie-ribs nodig om aan de minimale eisen te kunnen voldoen en de man die lijnen 'witte', zat waarschijnlijk al enige tijd in de kantine want de door hem gewitte stukken lijn hadden een breedte van minimaal dertig centimeter. De vraag of het wel verantwoordelijk was om hier te spelen wuifde de scheidsrechter echter weg met de weinig steekhoudende argumenten €œkunstgras is toch ook hard€ en €œde beslissing is al genomen€. Of hij hierbij op ons kunstgrasveld doelde, en wat dit met de staat van het Velsen-bijveld te maken had, is niet duidelijk geworden, en of hij, als eindverantwoordelijke, wel echt achter zijn beslissing stond om de wedstrijd door te laten gaan ook niet. Al met al deed het op z€™n minst ietwat raar aan toen hij, om 14.02 uur, het veld betrad met blauwe sportschoenen, omdat het veld zo glad was.... De wedstrijd Maar goed, toen hadden wij €˜de knop al omgedraaid€™, en dat dit goed was gelukt, bleek al binnen enkele minuten toen Mehmet met een geweldig afstandsschot de 0 - 1 binnenknalde.Hierna golfde het spel in zeer hoog tempo heen en weer doordat iedere bal naar voren werd geknald omdat het onmogelijk was deze onder controle te brengen.Nadat de Velsen-keeper Roy (Royston) van een zeker doelpunt had afgehouden met een kamikaze-actie waar Semmy Schild trots op zou zijn geweest, viel er bij ons een tegenvaller te noteren. Erwin €˜The Butcher€™ Kamps toonde zich iets te enthousiast over zijn herwonnen basisplaats en moest na een half uur met twee keer geel, na twee, voornamelijk door het gladde veld veroorzaakte, ongelukkige botsingen het veld ruimen. Dat hij niet de enige was die moeite had zijn evenwicht te bewaren bleek wel uit de talloze blessurebehandelingen waardoor de eerste helft uiteindelijk bijna 55 minuten duurde. Toch wisten we de rust in te gaan met een 0 - 1 voorsprong, met Mehmet in de plaats van Erwin als mandekker.Na de pauze, die zo kort was dat de suiker nog niet eens fatsoenlijk in de thee opgelost was toen de scheidsrechter alweer op onze deur bonsde, waren de bedoelingen van Velsen meer dan duidelijk: aanvallen. Iedere bal ging in noodvaart richting de spitsen waarna zoveel mogelijk spelers bijsloten om iets met de afvallende ballen te proberen. En afvallende ballen waren er genoeg, want Jermaine (Rocky), Mehmet (Buhdda - overigens niet door zijn bouw, maar door zijn niet aflatende roep om €˜rustig te blijven€™), Papascal (?), Rachid (Chita) en Roald (Slikker?) wonnen bijna ieder (lucht)duel van hun opponenten. Hierdoor wist Velsen weinig kansen te creëren en kwam er voor ons meer ruimte doordat Job (Het Model (en overigens €˜familie van...€™)) en Tom (Hoffer) vaak één op één kwamen te staan.Zodoende belandde een uittrap van Quint (Q) bij Job €˜Het Model€™ die vrij door kon lopen op de keeper. Deze kwam veel te laat zijn doel uit, mistte de bal volkomen, en besloot daarom maar, terwijl hij nog in de lucht zweefde, Het Gezicht van Het Model maar even te verbouwen. De klap in Jobs gelaat was tot op het binnenterrein van de Hoogovens te horen, de scheids floot, wees naar de stip, en, (...), gaf een gele kaart aan de keeper. Omdat Job €˜niet in een rechte lijn richting het doel€™ bewoog. Het ongeloof was zo groot dat alle spelers van Alcmaria protesteerden, en opvallend genoeg niemand van Velsen hier iets over zei (in de trant van €œmatennaaiers€ oid.). Gelukkig was Het Model sterk genoeg om zelf de penalty te verzilveren en ons daarmee naar 0 - 2 te schieten.Helaas was het vijf, of misschien tien, minuten later alweer gelijk. Een steekbal en een half afgeslagen corner werden door Velsen tot doelpunt gepromoveerd (2 - 2), waardoor we weer opnieuw konden beginnen.Dit lukte aardig. Er kwamen kansen voor Royston, Hoffer en Het Model, maar die vonden steeds de keeper van Velsen op hun weg. Tot de 70ste minuut. Bij een terugspeelbal gleed de keeper uit en Royston was scherp genoeg dit buitenkansje binnen te schieten: 2 - 3. De ontlading was groot en het doelpunt werd uitbundig gevierd met €˜de bank€™. Gelukkig voelde de scheidsrechter de sfeer goed aan door al na vijf tellen iedereen weer richting eigen helft te manen, net zoals hij overigens de sfeer in het veld goed aanvoelde door voor bijna iedere glijpartij geel te geven zodat er na afloop twee wedstrijdformulieren nodig waren om één en ander te administreren. Helaas, helaas, viel er hierna nog één belangwekkend moment te noteren, of eigenlijk was het geeneens €˜een moment€™: een diepe bal richting de Velsen-spits was te hard en rolde de zestienmeter in, de spits sjokte er tegen beter weten achteraan, hing wat aan Pascal, die toekeek hoe Q de bal opraapte, toen opeens een fluitje weerklonk. Verbazing alom. De spits draaide zich al om, in de veronderstelling een vrije trap tegen te krijgen, toen hij tot zijn verbazing de scheidsrechter naar de penaltystip zag wijzen. In de hieropvolgende consternatie kreeg Hoffer rood, Pascal geel en maakte Velsen uiteindelijk 3 - 3.Met negen man wisten we uiteindelijk het punt nog relatief eenvoudig binnen te halen, maar daarmee schoten beide ploegen niets op, gezien de stand op de ranglijst. Teleurgesteld verlieten we het veld toen er nog een vervelend opstootje volgde: enkele Velsen-€˜supporters€™ vonden blijkbaar dat wij het de scheidsrechter niet makkelijk genoeg hadden gemaakt om hun de drie punten te schenken en zochten de confrontatie, waarbij o.a. onze eigen Buddha ernstig werd geschoffeerd. Het leek bij wat, voor deze situaties, kenmerkend duw- en trekwerk te blijven tot hun nummer 7 onze €˜vlagger€™ Johan opeens keihard in de schaamstreek trapte. Hierna werd het nog even echt onvriendelijk, waarbij zelfs de camera van Dick Bakker niet werd ontzien... Erg jammer, vooral omdat er later in de kantine van enige animositeit geen sprake bleek.Uiteindelijk hebben we met tien, en zelfs negen, tegen twaalf goed stand gehouden, een punt gepakt en recht gehad op meer, maar deze wedstrijd viel niet te winnen.Rest nog het sterke debuut van A-junior Vincent te noemen, die inviel alsof hij niet anders gewend is. Klasse!