Onder de bezielende leiding van Flying E-Coordinator Anneke is de hele E-afdeling gegroeid. Meer en betere trainingen. Een gemixd trainerskorps van topouders, ouwe rotten en jonge honden die m.b.v. de teammanagers de spelers een positieve boost geven.
5 december was een drukke zaterdag voor de Alcmaria Commissie Pupillenhuldiging.
Na het glorieuze feest van onze Minies zoals op de site al eerder beschreven volgden de E4 en E5.
Een leuk en gezellig team de E5. Trainen op maandag samen met de E4. En op woensdagavond met de E3.
Allemaal dezelfde, door Trainer Ron aangeleverde (AZ-) oefenstof. En dat werpt z’n vruchten af. Jeroens E5 is het enige Alcmariateam dat geen punt verloren heeft!
Staand: Pleun groot, Mylan Schneider, trainer/coach Jeroen oud en Maud Wokke.
Knie: Bor van Erkelens, Jelle oud, keeper Amir Laouini en Mustafa Ulusoy.
Liggend: Jelle Oud
Kampioenstaart: Loes Dekker
Vaste invaller: Bent Koppes F1
Kampioenen: allemaal gefeliciteerd!
Het feest werd mede mogelijk gemaakt door Ria en trawanten in de kantine, Dirk Bokaal en ceremoniemeester Rene Overwater.
Hier het van A tot Z jaarverslag over de avonturen van de E4 door Trainer Rob Verhagen:
Najaarscompetitie Alcmaria Victrix E4, 4e klasse 04
Alcmaria Victrix E4, staand: Keeper Ties Vollenga, Sebastiaan van Herpen, Daniel Loogman,
Zittend: Joey van Boeghem, Danique Kirioma, Thijs Kroone, Dalibor Veleski, Bor Verhagen.
De E4 van Alcmaria Victrix met allemaal eerste jaar E spelers kwam dit jaar onder de hoede van Ron Weel en assistent bondscoach Rob Verhagen. Er werd in de voorbereiding hard getraind op overspelen en balbehandeling. Beidde coaches houden niet zo van het Engelse voetbal en pogen hun spelers verzorgd te laten voetballen. De drie bekerwedstrijden gingen heel aardig en werden alle drie probleemloos gewonnen. De oefenwedstrijden waren spannend en ook tegen goede tegenstanders...ik weet de uitslagen niet meer maar wel dat er een aantal keer verloren werd.
Met goede moed begonnen we 12 september tegen de eerste tegenstander AFC 34. Dat is natuurlijk altijd al een naam met een luchie en nu met die omstreden fusie helemaal. Want fuseren das niet aan ons besteed. Ron Weel was reuze fanatiek...de assistent bondscoach Rob toch ook qua ordentelijk gedoceerd fanatisme niet de minste, stond te trillen op zijn benen, Ron wilde dat we AFC 34 opaten met huid en haar, vermorzelden.
Ik kan me er niet zoveel meer van herrinneren. Behalve dan dat we naar ik meen met 1-1 de rust ingingen en Ron de coaching aan mij, Rob overliet. De mannen lieten me niet in de steek en met name ook door een bevrijdend schot van Sebastiaan van Herpen na een afgeslagen aanval wonnen we met 4-1.
De volgende wedstrijd was tegen Kolping Boys E6. Later zou blijken 1 van onze concurrenten voor de titel. We speelden een fantastiche eerste helft waarbij we helaas een 2-0 voorsprong in de laatste minuten van de veels te lange !!! eerste helft weggaven 2-2. De tweede helft waren we er nog beduusd van en stonden we na tien minuten met 5-2 achter. Maar we richtten ons op...het werd 5-5 met een fantastisch doelpunt van Thijs...en we kregen vele kansen op de 6-5 die verdorrie aan het eind van de wedstrijd viel voor Kolping....6-5 verloren. Maar geen man overboord er werd weer lang en met plezier gedouched.
Toen begon een lange zegereeks met 9 opeenvolgende overwinningen. Veelal hoge uitslagen maar niet zozeer omdat de tegenstander zo slecht was maar omdat er een goede spirit in het team zit met vele verschillende doch allemaal technische voetballers. Voor de overwinningen moest echt gevoetbald worden. Met name conditioneel en technisch hadden we vaak het overwicht. De wedstrijden tegen sterke tegenstanders als RKEDO en BERDOS waren legendarich. RKEDO, uiteindelijk tweede in de poule met een echt sterk team, werd met maar liefst 2-7 uit aan de kant gezet. Joey maakte er 1 van de 7 met een geweldige poeier. Bor schoot er 1 raak vanuit een halve draai met zijn rug naar de keeper.
Twee wedstrijden waren zeer spannend. De graswedstrijd thuis op het C veld tegen KSV E3. 3-2 wonnen we uiteindelijk maar het was zenuwslopend en vechtvoetbal met veel inzet is niet ons ding en we vergaten te voetballen zoals we kunnen met veel en snel overspel en het zoeken naar de ruimten aan de zijkanten. De wedstrijd tegen DTS met 6-0 voor in de rust waarbij we speelden in die mooie zwarte reserve shirst zonder M !!!. In de tweede helft werd het binnen de kortste keren 6-4 en werd het reuze spannend. 10-6 werd uiteindelijk gewonnen.
Het roer ging een beetje om, de kerstboom werd verlaten en we gingen een 2-2-2 systeem spelen. We zijn niet meer in de problemen gekomen, met name ook omdat we meer en meer een team werden. De grote jongens van Berdos werden in een hele goede frisse wedstrijd aan de kant gezet. Dannick zorge ervoor dat elke Berdossenaar tegen werd gehouden voor hij gevaarlijk werd.
De een na laatste wedstrijd tegen Bol E2 kwamen we nog zeer snel met 1-0 achter. Maar geen paniek met name door de onvermoeibare Daniel op het middenveld liepen we al snel uit naar 2-9. En toen de laatste wedstrijd tegen Reigerboys E4... we hadden 2 punten voorsprong op RKEDO en 3 op Kolping Boys. Beidden hadden een wat mindere tegenstander en we wisten dat we moesten winnen om zeker te zijn. De wind waaide medogenloos en Reigerboys wilde ons opvreten. Ze wilden er alles aan doen om ons het kampioenschap te ontnemen. Gelukkig waren de spelers allemaal fris en bij de les. Sommigen hadden een ietwat last van de kampioens zenuwen maar de inzet was ongekend. Dat was ook de instructie, zorg dat je aan het einde van de wedstrijd het gevoel hebt dat je alles hebt gegeven, dan kan je je nooit wat kwalijk nemen. Ron had met pionnen ons positiespel nog eens uitgelegd in de kleedkamer.
Door de wind was het een vrij rommelige wedstrijd. Maar louter complimenten voor de inzet en de focus. Dalibor was na zijn zieke weekend van de week ervoor weer helemaal fris. Hij leurde en sleurde en scoorde het eerste doelpunt. Maar Ties wilde graag de spanning erin houden en was even aan het stoeien met de bal...welke verwerd tot een sinterklaas cadeautje oor de spits van Reigerboys. Toen stond het 1-1 en werd het even heel spannend. We hadden de wind snoeihard mee maar Reigerboys was gevaarlijk. Ook wij kregen kansen en een bal die tegen de paal kwam werd door Bor het doel ingewerkt. En toen was de BEER los en liepen we nog voor rust uit naar 1-5 met enkele heel fraaie doelpunten na goede combinaties. In de kleedkamer de laatste instructies voor de tegenwind. Maar Dannick, Thijs, Sebastiaan, lieten niets meer door. Ties had een paar hele goede reddingen, zoals die dat al gedurende het hele seizoen deed. Joey ontpopte zich als een ware rechtsback....Daniel bleef maar lopen en lopen en sleuren. Ok Reigerboys scoorde nog fraai uit een lange hoge trap maar Dalibor deed de wedstrijd op slot na alweer een fantastische uitbraak en een lange solo. 2-6 voor ons en het feestje kon beginnen. We zijn benieuwd naar het kado van onze hoofdsponsor!
De assistent bondscoach.
Voetballen bij windkracht 7