Wedstrijdverslag Alcmaria dames 2 – DVH (woensdag 7 mei 2014)
Na een hele hoop regen de zondag ervoor, had men in goed overleg besloten om de wedstrijden tegen DVH doordeweeks in te halen. Onze dames mochten dus afgelopen woensdag opnieuw aantreden tegen de dames van De Vliegende Hollanders (niet te verwarren met de gelijknamige Efteling attractie).
Terwijl Debbie nog op zoek was naar haar nachtkijker en Britt helaas geblesseerd moest afhaken en er her en der van schoeisel was gewisseld vlogen er al een paar honkslagen om de oren van startend werpster Evelien. Al na de eerste slagbeurt keken de dames al tegen een 2-0 achterstand aan. De dames leken meteen een punt te gaan terugpakken, toen Maaike de nullen even verkeerd had geteld en genadeloos van het derde honk werd gegooid. Toen de ballen van Eef gelukkig wat meer gingen draaien hielden de meiden het veld gedurende de volgende drie slagbeurten goed dicht. Daarbij dient in ieder geval een briljante vangbal van het duo Duquesnoy-Pouw te worden genoemd (tikkie terug Jaap), wat uiteindelijk na enig aandringen van een medespeelster resulteerde in een aangooi naar Annemarie en daarmee een dubbelspel. Voordat het meisje goed en wel doorhad wat er gebeurde kon zij alweer haar handschoen uit de dug out pakken voor een veldbeurt. Mocht het de toeschouwers opgevallen zijn dat Annemarie wat rare sprongen maakte, dat was louter als aanmoedigingsactie bedoeld.
In de vierde slagbeurt was de outfieldster van de bezoeksters er even niet van op de hoogte dat sommige van onze meiden – niet veel, maar er zitten er toch een paar tussen – toch aardig snel kunnen lopen. Dit resulteerde in een mooie in-the-park-homerun van Anne, die daarmee in één klap de achterstand halveerde. Quita, die inmiddels in het veld was gekomen, volgde daarop met een honkslag en ook Margo vond dat een aardig idee. Dankzij een mooie panna op een tik van Michelle werd de gelijkmaker gescoord. Evelien kwam er toen achter dat onze nieuwe knuppels één nadeel hebben: je slaat te hard (óf je loopt te langzaam, in haar geval was sprake van beide). Een ongelukkige combinatie dus en een eenvoudig dubbelspel maakte dat deze inning verder niet meer werd gescoord. In de 1e 5 werd er direct een mooie nul op thuis gemaakt op een doorgeschoten bal en pakte Leontine met een snoekduik een honkslag weg bij het derde honk. Na wat aanmoedigingen van speelsters in het infield maakte zij uiteindelijk nog tijdig de voorste nul. Daarna voltrok zich enig drama, op een verre tik werden drie punten gescoord en keken onze meiden wederom tegen een achterstand aan. In de gelijkmakende 6e inning scoorde Margo nog op een verre tik van Michelle, maar daar bleef het bij.
In de 7e inning ervoer het pitchers-catchersduo dat het toch wel even wennen is om 7 innings te spelen in plaats van 6 én om een metertje verder te gooien. Ondanks een goed begin met 3 slag, volgden de wijdballen elkaar iets te vaak op. Met een honkslag werd nogmaals gescoord en na een alles-of-niets-poging van het Quita (welke helaas uitliep op niets) en nog een honkslag was de achterstand psychisch inmiddels toch iets te ver opgelopen. De wedstrijd eindigde zoals hij begon: met iets te agressief honklopen werd Kim van het tweede honk afgehouden, waarna met een laatste nul een einde werd gemaakt aan de wedstrijd.
Ondanks verwoede pogingen van de speaker om onze speelsters aan het lachen te krijgen, waren de druiven zuur. Ook de aanwezigheid van onze 12e (en tegelijkertijd ook 13e) vrouw heeft helaas niet geholpen. Gelukkig heeft een aantal speelsters diezelfde avond zowel het verdriet weggedronken áls alvast moed ingedronken voor de volgende wedstrijd.
Onze dames krijgen een herkansing op dinsdag 13 mei, we beginnen dan gewoon weer op 0-0 (ook in deze klasse mag je geen punten meenemen, én tevens geen joker inzetten). Mieke is weer van de partij. Ik zeg altijd maar: gelukkig hebben we de foto’s nog (wel i-phone kwaliteit!)
Wedstrijdverslag Alcmaria dames 2 – Hilversum (zondag 11 mei 2014)
Nadat alle moeders hadden genoten van een heerlijk moederdagontbijt, uitslapen (tot kwart voor zeven!) en mooie knutselwerkjes, werd het dan toch tijd om aan te treden tegen Hilversum. Het optimisme van Bert (“veld ligt er echt prima bij, geen reden om af te gelasten”) werkte gelukkig door op de groep, maar uiteindelijk bleek het veld na nog een bui slechts geschikt voor de 100 meter schoolslag. Dit ondanks de verwoede pogingen van Hans, die al sinds 6 uur ’s ochtends bezig was geweest. Op tweede pinksterdag (9 juni) gaan wij opnieuw een poging wagen.