Dames 3 gaat jaren terug in de geschiedenis.
Het was voor een aantal meiden een vreemd gezicht, softballen in de 2e klasse op een voetbalveld in een historische setting. Naast het Kasteel, de thuishaven van Sparta, ligt nog een voetbalveld, direct onder een Fly-over van de NS. In een hoekje buiten het voetbal veld heeft men een cirkeltje gravel neergelegd, een backstop erachter en 2 op zijn kant gezette badkuipen als dug-out, hier passen met goed fatsoen 3 mensen in, de rest zoekt het maar uit. Een van de speelsters kwam na een reis van 2 uur en 1 kwartier uit Drenthe iets te vroeg aan, zag niets, ja een voetbalveld, maar daar softballen??
15 minuten voor aanvang komt er plotseling een baal gips tevoorschijn, wordt met een plastic koffiebekertje uit de hand snel even een slagperk getekend, de coach van het team moet maar als scheidsrechter achter de plaat, heeft last van zijn rug dus bukken is er niet bij, toeschouwers bemoeien zich luidruchtig met alle acties en beslissingen, men geniet ook ruim van de meegenomen alcoholische versnaperingen, die het niveau van de verbale aanmoedigingen niet verhogen. In deze setting wordt er van je verwacht dat je serieus softbalt.
Dat ging de 1e wedstrijd nog prima, in de 1e 3 namen de meiden een 0 – 4 voorsprong op een aantal hits, fouten, wilde worpen, doorgeschoten ballen en 4 wijd, kortom de hele trukendoos werd opengetrokken, gelijk 3 werd het 2 – 4 want ook de dames wilden niet onderdoen voor het luidruchtige publiek. In de 1e 4 een herhaling van de slagbeurt daarvoor, 6 hits, waaronder een 2 en 3 pitter en de stand was 2 – 10. Dat werd gelijk 6 uiteindelijk 3 – 10.
De 2e wedstrijd begon de drank en de wiet hun werk te doen, het publiek bemoeide zich nu overal mee en werd de stemming wat grimmig, daar hadden de dames van Rotterdam minder last van, waren dat allemaal wel gewend, dames 3 wisten er 10 puntjes uit te persen, maar onze overzeese gebiedsdelen sloegen er vrolijk op los, en een bal die het buitenveld in vliegt op een voetbalveld maakt grote kans op een homerun, uiteindelijk bleef de stand steken op 13 – 10 en werd de 1e nederlaag van de competitie waardig in ontvangst genomen.
Na 4,5 uur ballen waren de meiden blij dat zij weer richting Alkmaar en Drenthe mochten vertrekken.
Wat zijn ze toch verwend bij de velden die aan het Honkpad liggen en vertroeteld worden.