Jelle, Yannick, Fabian, Roy, Job en Leon (invallers) en Eliyah
" Mixed Feelings"
Zonder de zieke Ian en Zakarya en de al eerder afgemelde Yasser is het
wachten op het AV-parkeerterrein vanochtend op de nodige versterking vanuit
de F3. Onze eigen Job speelt een balletje mee met de F6, maar in naam hoeven
we hem niet te missen: we krijgen er namelijk een andere Job voor terug.
We zijn - achter elkaar aan rijdend- op tijd op het terrein in
Heerhugowaard, waar we tevergeefs de toegewezen kleedkamer 18 opzoeken. De
deur is dicht en blijft dicht, waardoor wij ons noodgedwongen in de gang
omkleden. De psychologische oorlogsvoering is begonnen.....we begeven ons
enigszins getergd naar het kunstgrasveld om langdurig in te spelen. Terwijl
om ons heen de wedstrijden beginnen, wachten wij nog op een bereidwillige
scheidsrechter. Die vindt de thuisploeg uiteindelijk in een op afstand
fluitende betrokken vader, die later wordt afgewisseld door een " echte"
arbiter. Ons geduld wordt beloond; onze mannen gaan geweldig goed van start.
De inmiddels beruchte eerste tegengoal blijft tot diep in de eerste helft
uit. Wanneer deze dan toch valt, is het gevoelsmatig tegen de verhouding in.
Als publiek zijn we perplex! Een schot verdwijnt over de grond tussen alles
en iedereen door achter Yannick.Wat jammer! 1-0.
We gaan op zoek naar de gelijkmaker, maar die zit er voor de rust niet meer
in. Ondanks het feit dat onze spelers werkelijk vechten als leeuwen en de
strijd steevast vol overgave aangaan. Zo ook Eliyah, die een bal,
spectaculair verdedigend, hard op zijn hoofd krijgt. Resultaat: een
bloedlip. Of bijvoorbeeld Leon, die zijn moeder toevoegt dat " het helemaal
niet zo gemakkelijk is als zij had voorspeld" en een harde bal op zijn
bovenbeen ziet veranderen in een rode plek.
In de rust heerst er echt rust in de warme kleedkamer. We spelen lekker en
kunnen er meer uithalen.... en dat lijkt ook te gaan lukken wanneer Job tot
twee keer toe een kans voor letterlijk open doel krijgt. Keeper Pedro van
SVW '27 staat zelfverzekerd zelfs drie meter naast zijn doel alsof hij weet
dat zijn doel de bal ook zonder zijn hulp wel zal tegenhouden.
Met z'n zevenen hebben we meer ruimte op het veld en lijken we deze ook
beter te benutten. Aan de kant geldt echter ook zoiets als het " Jan
Klaassen- effect"..... toeschouwers zien de kansen en de openingen
(schreeuwen dat het doel leeg is), maar onze jongens zien ze soms niet, te
laat of kunnen er nog niet mee omgaan.
Wanneer de tegenstander trefzekerder is en er door middel van een soort
driebanden via onze eigen benen in slaagt nog twee doelpunten te maken, is
de eindstand er een die bij het publiek een duidelijk merkbare kater
achterlaat. Dit had echt niet gehoeven.....3-0.
Mannen, we hebben ons best gedaan... jullie inzet gaat een keer niet alleen
een heerlijk soesje (vader van Jelle, bedankt), maar ook een glansrijke
overwinning opleveren. Ik weet het zeker.
Volgens het wedstrijdschema tot nu toe hoeven we aanstaande zaterdag niet te
spelen. Aanstaande woensdag trainen we niet, maar vieren we wel vanaf 14.00
uur Sinterklaas.... spannend genoeg!
Veel plezier!
Willy Kenter
Mama van Eliyah en fan van F5